محرم 87 کابل

باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرات عالم است


باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرات عالم است

ظهور سینما در اوایل قرن بیستم همزمان بود با اوج مدرنیسم در سایر هنرها و سینما بالطبع به عنوان هنری که ریشه در شش هنر دیگر دارد از آنان تاثیراتی گرفته. مفهوم داستان مدرن با آثار نویسندگانی چون جویس ، همینگوی ، پروست و... در آغاز قرن بیستم شکل گرفت و در حالیکه سینما روزهای آغازینش را می گذراند ، داستان نویسان مدرن به شیوه های تازه ای برای روایت دست می یافتند. در نقاشی و کلا هنرهای تجسمی مکاتب تازه ای چون امپرسیونیسم ( و بعد پست امپرسیونیسم) ، کوبیسم و آثار انتزاعی بوجود آمدند. پس سینما از همان اوان تولد با جنبشی گسترده که به آن هنر مدرن اطلاق می شد روبرو گردید.
شهرهای مختلف از جمله کابل شاهد برگزاری مراسم سنتی عزاداری بود
مراسم عاشورای امسال در افغانستان، با تشریفات کم سابقه و در میان تدابیر ویژه امنیتی برگزار شد.
ورودی های متعدد و پرچمهای بلند در خیابانهای کابل، همراه با صدای سرودهای ویژه عاشورا از بلندگوهای خودروها، ورودیها و حسینه ها نماد آزادی بیشتر شیعیان در برگزاری مراسم عاشورا، در افغانستان دانسته می شود.
پیش از سقوط طالبان برگزاری مراسم عاشورا در افغانستان همواره با محدودیتهایی همراه بود، اما در سالهای اخیر، به ویژه امسال دولت نیز در هماهنگی و تامین امنیت این مراسم کمک زیادی کرد.
در گذشته این مراسم عمدتاً در مناطق روستایی و شیعه نشین با آزادی نسبی برگزار می شد. اما سالهای اخیر، به ویژه امسال بیشتر شهرهای افغانستان شاهد برگزاری این مراسم بود.
دسته های سینه زنی و کاروانهای ویژه عزاداری نه تنها در حسینیه ها، بلکه در خیابانها آمدند و حتی در برخی موارد به زنجیرزنی در خیابانها پرداختند.
زنجیرزنی و در بعضی از موارد استفاده از زنجیرهای تیغ دار، در مراسم عاشورا، شیعیان افغانستان، به ویژه جوانان شیعه را به عقیده برخی ها به افراطگرایی در این زمینه کشانده است.
در روز های اخیر شماری از روحانیون برجسته شیعه در کابل زنجیرزنی را خلاف ارزشهای اسلامی و مبتنی بر احساسات عامیانه دانستند. این روحانیون جوانان را تشویق کردند که به جای زنجیرزنی مقداری از خون خود را به بیماران بدهند.
آیت الله آصف محسنی از روحانیون برجسته افغانستان، از کسانی بود که بیشتر بر مخالفت با زنجیرزنی تاکید نهاد.
آقای محسنی گفت: "صد سال پیشتر یا پیشتر از آن مردم احساساتی شدند و این کار (زنجیرزنی) را کردند و این الان به شکل میراث باقی مانده است... این کار احساسات عامیانه مردم است."
احمد فرید راید، یکی از سخنگویان وزارت صحت (بهداشت) افغانستان به بی بی سی گفت بیش از هزار نفر در دو روز گذشته با حضور در مراکز ویژه ای که برای گرفتن خون ایجاد شده بود، خون دادند. اما با وجود این زنجیرزنی در حسینیه های کابل کماکان ادامه دارد.
تاکید مراسم عاشورای امسال بر وحدت مسلمانان بود
سخنرانان در حسینیه ها با توجه به حساسیت های مذهبی که در گذشته در افغانستان وجود داشته است، بر وحدت مذاهب شیعه و سنی تاکید کردند.
محمد کریم خلیلی، معاون دوم رئیس جمهوری افغانستان در یکی از مساجد غرب کابل ضمن تاکید بر اتحاد پیروان مذاهب شیعه و سنی، از مردم خواست که با استفاده از "آموزه های مکتب عاشورا" در زندگی اجتماعی و ملی خود "تغییر" آورند.
معاون رئیس جمهور ضمن اینکه وجود وحدت و برادری میان اهل تشیع و تسنن افغانستان را ارزشمند و کم نظیر خواند از پیروان امام حسین (ع) خواست تا با استفاده از آموزه های متعالی مکتب عاشورا در زندگی شخصی ،خانواده گی ، اجتماعی و ملی خود تغیير اورند
آقای محسنی در مدرسه خاتم البیین تاکید کرد که پیروان مذاهب شیعه و سنی باید با هم متحد باشند.
شماری از مقامهای دولتی و روحانیون سنی که در مراسم عاشورا شرکت کردند، هم اتحاد پیروان این دو مذهب را مورد تاکید قرار دادند.
نعمت الله شهرانی، وزیر حج و اوقاف افغانستان گفت کسانی هستند تحمل ندارند شاهد اتحاد شیعه و سنی در افغانستان باشند. او تاکید کرد که افغانها در هر حال باید وحدت خود را حفظ کنند.
آقای محسنی گفت که زنجیرزنی مبتنی بر احساسات عامیانه مردم است
حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان برخلاف سالهای گذشته در مراسم عاشورا شرکت نکرد. آقای شهرانی در آغاز سخنرانی خود در مدرسه خاتم النبیین گفت که آقای کرزی در پیام شفاهی خود از مردم خواسته است که در مسجدها و حسینیه ها برای تحکیم وحدت ملی و تامین امنیت در کشور دعا کنند.
راه ها هیچ وقت به تمامی نمی رسند.
شروعشان که می کنی که آن ها را بروی هنوز چندان نرفته یی که می بینی شروعشان هم نکرده یی . حتا چندانی هم نرفته یی که بتوان نام رفتن بر آن ها بگذاری. راه ها هماره در ادامه اند. بی مبداء و بی مقصد حتا بی حد . کسی که در راه ها می رود خودش هم ادامه ی راه هایی می شود که خود قبلاْ رفته و یا دیگرانی که پیش از او رفته اند و ادامه شده اند و یا کسانی که قرار است در روز های بعد بروند و ادامه بشوند و از آن ها در نهایت هیچ الا راه های همواره و همواره نماند